แม่ของฉันเปรียบเสมือนหาดทราย เพราะไม่ว่าเวลาจะผ่านไปมากซะเพียงใดหรือนานแค่ไหน แม่ก็ยังโอบอุ้มฉันไว้เสมอ ตั้งแต่เล็กจนโต ทั้งความรักความห่วงใย ห่วงหาอาทรที่มีให้เป็นดั่งหาดทรายที่โอบมหาสมุทรและผืนทะเลไว้ ไม่ให้มหาสมุทรผืนนี้ต้องอยู่อย่างอ้างว้างเดียวดาย ไม่ว่ามหาสมุทรจะมีเกลียวคลื่น หรือพายุหมุนผ่านแรงสักแค่ไหน ไม่ว่าเราจะเจอเรื่องร้ายสักเพียงใดก็ตาม แม่ ก็ยังเป็นบุคคลคนหนึ่งที่อยู่ข้างกายเราเสมอ บ้างอาจเป็นสายลมที่พัดผ่านกายเวลาอ่อนแรง บ้างอาจเป็นสายน้ำที่ไหลผ่านกายเพื่อคลายความเมื่อยล้า บ้างเป็นพื้นพสุธาที่คอยรองรับเราไว้ ไม่ว่าเราจะทำไม่ดีกับท่านแค่ไหน ท่านยังพยุงเราไว้เสมอ บ้างเป็นสายฝนที่โปรยลงมาเวลาเราเหงา บ้างเป็นเงาเวลาเราอยู่คนเดียว แม่จึงเปรียบเสมือนทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบกลมๆใบนี้ อยู่ทุกที่ที่เราอยู่ แม้นจะอยู่ใกล้หรือไม่ได้อยู่ใกล้กายก็ตาม ความรักของแม่ก็จะยังอยู่กับเราเสมอ แม้มหาสมุทรจะกว้างไกลและอยู่ห่างจากหาดทรายขนาดไหน ถ้าเรามองเข้าไปจริงๆ หาดทรายไม่ได้อยู่ไกล มันยังคงโอบอุ้มมหาสมุทรไว้ เป็นพื้นดินที่รองรับเราไว้ไม่ว่ามหาสมุทรจะลึกสักเพียงใดก็ตาม แม้ว่าเราจะอยู่ที่ไหน ไม่ว่าเราจะทำอะไร แม้ก็ยังอยู่กับเราเสมอ อยู่ในสายเลือด อยู่ในจิตใต้สำนึก อยู่ในสายสำพันธ์และอยูในใจของเรา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น